រឿងក្រុមក្មេងស្ទាវ​ អ្នកលេងខោខ្លី កំពុងមានការចាប់អារម្មណ៍ និងល្បីយ៉ាងខ្លាំងពីទស្សនិកជន

ពត៌មានអំពីរឿងៈ ក្រុមក្មេងស្ទាវអ្នកលេងខោខ្លី

• ចំណងជើង  ភាសាអង់គ្លេសៈ Dangerous Boys  ​​​​​​​
• ចំណង់ជើងភាសាថៃៈWai Peng Nak Laeng Kha Sun 
• ចំណងជើងភាសាខ្មែរៈក្រុមក្មេងស្ទាវអ្នកលេងខោខ្លី   
• ​ថ្ងៃចេញៈ០៩តុលា២០១៤  
• ប្រភេទរឿងៈ វាយតប់, ល្ខោន 
• ​រយៈពេលៈ១២០នាទី  ​
• ចាងហា្វងៈផូច អារណូន( Poj Arnon)
• តារាសម្តែងមាន: Nick (Kunatip Pinpradub), James (Puvadol Vechwongsar), Oil (Rittichai Tasalika), Ice (Metakorn Supapuntaree), Mark (Witawas Taokunlue), Bew (Kittipat Samarntrakulchai), Brian (Brian Garton), Net (Sirapob Manithikul), Tape (Worachai Sirikongsuwan), Tong (Suravich reongyos), Tost (Arasaman Jitasiri), Winner (Chawin Aemchaimongkol), Guy (Korakrit Laotrakul), Rung (Chanunya Pongnak), Bat (Nongbew Kaokong), Matoom (Tachin ploypetch), May (Patarawarin Timkul), Pu – Blackhead (Arnon Saisangjan), Pa’Mouth (Suda Chuenban) 
• ម្តាយមានចិត្តស្រលាញ់ អាណិត និងតាមជួយកូនជានិច្ចទោះបីជាកូនជាមស្សនុល្អ ឫអាក្រក់ក៏ដោយ។ 
• មិត្តភក្តិល្អ​ គឺជាមិត្តដែលចេះជួយគ្នាពេលមានបញ្ហា និងចេះអប់រំដាស់តឿនមិត្តភក្ដិអោយដើរផ្លូវល្អផងដែរ។ 
• សាលាដែលមានវិន័យល្អ គឺពេលដែលសិស្សមានបញ្ហាអ្វីមួយតែងតែប្រាប់អាណាព្យាបាលឲ្យបានដឹងនិងអប់រំទូន្មាន មិនមែនជេស្តីបន្ទោសគ្មាន់សួររកហេតុផលអោយបានត្រឹមត្រូវនោះទេ។
• ខ្ញុំចូលចិត្តរឿងថៃមួយនេះ ពីព្រោះរឿងនេះគឺជារឿងមួយដែលផ្តល់ការអប់រំដល់ក្រុមយុវជនដែលចូលចិត្តប្រព្រឹត្តិខុស វាយតបគ្នានៅក្នុងសាលា ព្រមទាំងបង្កបញ្ហាទៅដល់សង្គមនោះ​ អោយប្រែក្លាយជាមនុស្សល្អវិញ ហើយថែមទាំងបង្ហាញអំពីគ្រូបង្រៀនដែលល្អត្រូវធ្វើយ៉ាងណាចំពោះសិស្សនៅពេលដែលសិស្សប្រព្រឹត្តខុស។
• ប្រធានក្រុមទាំងពីរគឺមានរបស់សម្គាល់រៀងៗខ្លួន គឺដង្កៀបកៀបសក់(Pang)​ និងបូចូកសក់(Ting)។

សាច់រឿង
       មានក្មេងស្ទាវពីរក្រុម ​ មកពីសាលាទាំពីរដែលខុសៗគ្នាដោយសារ សាលាមួយមានវិន័យហើយសាលាមួយទៀតគ្មានវិន័យហេតុនេះធ្វើអោយមាន ការប៉ះទន្គិចគ្នារវាងក្មេងស្ទាវទាំងពីរក្រុមនេះ។
រាល់ការប៉ះទន្គិចគ្នា តែងតែមានការវាយតប់គ្នា ធ្វើមុខឌឺដាក់គ្នាទៅវិញទៅមក។ បើសិនជាយើងកំពុងតែមើលនៅចំនុចចាប់ផ្តើម នៃរឿង យើងនឹង មានចម្ងល់ថា ហេតុអីបានជាមានបញ្ហាក្មេងស្ទាវពីរក្រុមនេះបានកើតឡើង។

តើក្មេងស្ទាវទំាងពីរក្រុមនឹង ធ្វើការវាយតប់គ្នាឌឺដាក់គ្នាដើម្បីអ្វី?នេះជាចម្ងល់របស់អ្នកមើលរឿង Dangerous Boysនៅចំនុចចាប់ផ្តើមក្បាលរឿង។ការមកស្រាយចម្ងល់គឺនៅពេល ដែលតួរអង្គមេក្រុមក្មេងស្ទាវ ខាងក្រុមខោខ្មៅ ធ្វើការប្រជុំជាមួយ អធិការនី សាលា។ ហើយពួកគេបានបកស្រាយ ប្រាប់អធិការនី ខុសៗថាពួកគេធ្វើការវាយតប់ដើម្បីកេរ្តិ៍ ឈ្មោះរបស់សាលា ហើយម្នាក់ទៀតថា ធ្វើការវាយតប់ដើម្បីមិត្តភក្តិរបស់គេជាដើម។

តែបញ្ហាពិតប្រាកដ ដែលនំាឲ្យមានការវាយតប់គ្នារវាងសិស្សសាលាទំាងពីរក្រុមនេះនៅ មិនទាន់មានមូលហេតុជាក់លាក់នៅឡើយ។នាយកសាលាទំាងពីរភាគគីបានចាប់ ផ្តើមសួររកមូលហេតុដែលនំាឲ្យមានការវាយតប់គ្នាទៅវិញទៅមក ព្រមទាំងហៅឪពុកម្តាយ របស់សិស្សមកណែនាំទៀតផង។ ដល់ត្រឹមវគ្គនេះយើងឃើញថាៈ មូលហេតុទី២ដែលនំា ឲ្យមានការវាយតប់គ្នាចាប់ផ្តើម បង្ហាញបន្តិចម្តងៗ តាមដំណាក់កាលរបស់សាច់រឿង។
 ដូចនេះមូលហេតុ និងកំហុសដែលនាំឲ្យសិស្ស សាលាទំាងពីរក្រុម ធ្វើការវាយតប់គ្នាគឺ មកពី
ឪពុកម្តាយទំាងសងខាង។ ដោយម្តាយរបស់យុវជនស្ទាវឈ្មោះ ផែងធ្វើការកាន់ជើងកូនហើយ
មិនប្រដៅកូនឲ្យបានល្អ ហើយថែមទាំងឲ្យកូនធ្វើអ្វីតាមតែចិត្ត។​ ចំណែកឯម្តាយខាង យុវជនស្ទាវឈ្មោះ ភីង ជាមនុស្សដែលខូចចិត្តរឿងស្នេហា ប្រមឹក ផឹកស្រាជាប្រចំា មិនសូវ មានពេលប្រដៅកូនឲ្យបានល្អ។

មូលហេតុទី២ គឺ មកពីសាលាតែម្តង គឺសាលាមិនបានធ្វើឲ្យសិស្សគោរពវិន័យដែលបានកំណត់។ បើមើលតាមសាច់រឿងបានឲ្យឃើញថា យុវជនដែលសិក្សានៅសាលាដែលមានឯសណ្ឋា ខោខ្មៅ ជាសាលាដែលសិស្សមិនមានការគោរពវិន័យ សិស្សមិនគោរពគ្រូ គ្រូ មិនមាន វិជា្ជជីវះក្នុងការបង្រៀនសិស្ស។ ដូចនេះហើយបានជាសិស្សក្លាយជាក្មេងស្ទាវប្រឆាំងគ្នា ទាំងពីរក្រុម។ ចំណែកបញ្ហាទី៣ គឺមកពីសិស្សមានស្នេហា បងធំក្មេងទំនើងទាំងពីរក្រុម ស្រឡាញ់ស្រីតែមួយដែលនំាឲ្យមានការច្រណែនគ្នា គុំគួនគ្នា។
ផែង និងភីង ស្រឡាញ់ស្រី ម្នាក់ដែល តែស្រីនោះស្រឡាញ់តែភីងទេដូចនេះហើយបានជាផែង ខឹងនឹង ភីង ហើយ តាមរករឿងវាយតប់ប្អូនប្រុសរបស់ភីង ។ មូលហេតុនេះហើយបានធ្វើឲ្យភីងមិនអាច បញ្ឍប់ការវាយតប់នឹងចង់សងសឹកជាមួយផែងឲ្យប្អូនប្រុសរបស់ខ្លួន។
ទាំងនេះសុទ្ធសឹងតែជាមូលហេតុធំៗ ដែលបានបង្ករឲ្យមានបញ្ហាវាយតប់គ្នាមិនចេះចប់ មិនចេះហើយ នៅក្នុងរឿង Dangerous Boys។
អ្នកមើលឆ្ងល់ទៀតហើយ ! តើបញ្ហានេះអាចដោះស្រាយបានដែរឬទេ? បើអាចដោះស្រាយបាន បានដោយរបៀបណា? តើនរណាជាអ្នកដោះស្រាយវា? ចំណុចបែបនេះនៅក្នុងរឿងគឺនៅក្រោយពេលដែល ប៉ូលីស ចាប់ខ្លួនពួកគេហើយ ម្តាយរបស់ផែងនិងភីង បាន ទៅរំដោះកូនឲ្យចេញពីគុកវិញ។ ពេលនោះហើយដែលយុវជនទាំងពីរបានចាប់ផ្តើមនឹងដល់ម្តាយដែលស្រឡាញ់កូន ហើយនឹកឃើញកំហុសរបស់ខ្លួន ជាបណ្តើរៗ។ម្តាយរបស់ភីងបានចាប់ផ្តើមឈប់ផឹកស្រា ហើយត្រូវរ៉ូវគ្នាជាមួយប្តីរបស់គាត់វិញ។ ចំណែកភីង ឈប់ដើរវាយតប់គ្នាមួយរយះ។ ហើយភីងក៏បានសុំទោសម្តាយថាឈប់វ៉ាយគ្នាហើយកែខ្លួនមកធ្វើជាមនុស្សល្អវិញ។

ដោយសារគុំនំរបស់ផែងដែលជាសត្រូវរបស់ភីង នៅតែមានចិត្តខឹងច្រណែននឹង ក្រុមចំរៀងរបស់ប្អូនប្រុសរបស់ភីង។ ផែងបាននំាគ្នាទៅស្ទាក់ផ្លូវវាយក្រុមប្អូនប្រុស របស់ភីងមិនឲ្យទៅធ្វើការប្រគុំតន្រ្តីបាន។ពេលនោះភីង ចង់ជួយប្អូនរបស់ខ្លួន ភីង ក៏បបួលផែង វ៉ៃមួយទល់នឹងមួយ។ ហើយឲ្យក្រុមប្អូនប្រុសរបស់ខ្លួនទៅប្រគុំតន្ត្រី។ ភីងធ្វើការវ៉ៃមួយស្មើរជាមួយភីង ដោយមានសង្សារនៅឈរមើល។ ផែងបានវាយភីង ពេញទំហឹងដែលធ្វើឲ្យភីង ដួលដេកនឹងដី។ តែក្រោយមកភីងក៏បានពង្រឹងស្មារតីឡើងវិញ ហើយធ្វើការវាយទៅផែងវិញ ដែលធ្វើឲ្យផែងដូលដេកលើដី។តែស្របពេលនោះប៉ូលីស ក៏មក ហើយឃាត់អ្នកទំាងពីរ និងក្រុមកូនចៅរបស់ផែង ដាក់គុក។ នេះជាពេលបញ្ចប់របស់សាច់រឿង ។

ក្រុមទំាងពីរ បានធ្វើការប្រយុទ្ធគ្នាជាលើកចុងក្រោយ ហើយលើកនេះក្រុមទំាងពីរនេះធ្វើការប្រយុទ្ធ គ្នាដោយមានលក្ខណះខុសពី លើកមុនៗ។ ក្រុមម្ខាងកាន់ដំបង គ្រប់ដៃ ហើយក្រុមម្ខាងទៀងកាន់ កាំបិត ពូថៅ ដុំថ្ម គ្រប់ដៃ។ ទំាងពីរក្រុមសំលឹងភ្នែកដាក់គ្នាហាក់ដូចចង់ ស៊ីសាច់ហុតឈាមគ្នាទៅវិញទៅមក រួចស្រែក ថា ប្រយុទ្ធ។សម្រែក ឮរំពង រត់ដោយដៃកាន់អាវុធរៀងៗខ្លួន សម្រុកចូល។ នៅពេលនោះគឺមានអ្វីមួយដែលធ្វើឲ្យក្មេងស្ទាវទំាងពីរក្រុម ទំលាក់អាវុធចោលរៀងៗ ខ្លួនហើយរត់ទៅអោបគ្នា ធ្វើជាមិត្តភក្តិ។ ក្លាយពីសត្រូវមកមិត្តវិញ ដោយការដឹងខ្លួនឯង។ ហើយពួកគេឈប់ប្រព្រឹត្តិអំពើក្មេងស្ទាវពីពេលនោះទៅ៕

អត្ថបទសរសេរដោយ៖ ឌន ឆាយលី

Read More

សិក្សាអំពីចិត្តវិទ្យា ឬការដឹង

បាតុភូតចិត្តវិទ្យា :  គឺជាការសិក្សាអំពីរចនាសម្ព័ន្ធនៃស្មារតីដែលបានជួបប្រទះពីចំណុចនៃទិដ្ឋភាពដំបូងរបស់មនុស្ស។ រចនាសម្ព័ន្ធសំណង់កណ្ដាលនៃបទពិសោធន៏មួយគឺជាចេតនារបស់ខ្លួន
ដែលកំពុងត្រូវបានដឹកនាំរបស់ខ្លួនឆ្ពោះទៅរកអ្វីមួយ, ដូចជាបទពិសោធន៍ឬអំពីវត្ថុមួយចំនួន។ បទពិសោធន៏ត្រូវបានដឹកនាំឆ្ពោះទៅរកវត្ថុមួយដោយគុណធម៌នៃមាតិការបស់វាឬអត្ថន័យ
រួមជាមួយនឹងលក្ខខណ្ឌហណាមួយដែលសមរម្យ។ បាតុភូតគឺជាការខុសគ្នាពីការពាក់ព័ន្ធទៅនឹងគន្លឹះសំខាន់ដទៃទៀតនៅក្នុងទស្សនវិជ្ជា, ដូចជា តក្កនិងក្រមសីលធម៌។

វេទនារម្មណ៍គឺជាសមត្ថភាពដើម្បីកំណត់អត្តសញ្ញាណនិងគ្រប់គ្រងអារម្មណ៍របស់អ្នកនិងអារម្មណ៍របស់អ្នកដទៃ។ ជាទូទៅវាត្រូវបាននិយាយថាដើម្បីរួមបញ្ចូល 3 ជំនាញការ:

1. ការយល់ដឹងអារម្មណ៍រួមមានសមត្ថភាពក្នុងការកំណត់អត្តសញ្ញាណអារម្មណ៍របស់អ្នកនិងអ្នកដទៃបាន;
2. សមត្ថភាពដើម្បីទាញអារម្មណ៍និងអនុវត្តពួកវាទៅប្រៀបដូចជាគិតនិងភារកិច្ចដោះស្រាយនេះមានបញ្ហា!
3. សមត្ថភាពក្នុងការគ្រប់គ្រងអារម្មណ៍, រួមបញ្ចូលទាំងសមត្ថភាពក្នុងការគ្រប់គ្រងអារម្មណ៍ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នកនិងសមត្ថភាពដើម្បីលើកទឹកចិត្តឡើងឬបន្ថយចុះមនុស្សម្នាក់ផ្សេងទៀតបាន។

ខួរក្បាលមនុស្សជាមជ្ឈមណ្ឌលនៃប្រព័ន្ធប្រសាទដែលមានទីតាំងស្ថិតនៅក្នុងក្បាលរបស់មនុស្សដែលបានការពារដោយលលាដ៏ក្បាល។
វិទ្យាសាស្រ្តបច្ចេកទេសសិក្សាថា ខួរក្បាលមនុស្សខុសគ្នានៅក្នុងវិធីដ៏សំខាន់ពីពួកអ្នកដែលត្រូវបានប្រើដើម្បីសិក្សាខួរក្បាលរបស់ថនិកសត្វដទៃទៀត។
ជាការពិតណាស់កោសិកាខួរក្បាលរបស់បុគ្គល (លើកលែងតែកន្លែងដែលមានសំណាកជាលិកាត្រូវបានគេយកសម្រាប់ការធ្វើកោសល្យវិច័យសម្រាប់ដុំសាច់ដែលសង្ស័យថាខួរក្បាល)
ត្រូវបានសិក្សាតែនៅក្នុងមនុស្សដែលមិនមែនជា; ភារកិច្ចខួរក្បាលស្មុគ្រស្មាញអាចត្រូវបានសិក្សាតែនៅក្នុងមនុស្ស។
ការរួមបញ្ចូលប្រភពព័ត៌មានចំនួនពីរដើម្បីទទួលបានការយល់មុខងារនៃខួរក្បាលរបស់មនុស្សគឺជាបញ្ហាប្រឈមដែលកំពុងបន្តសម្រាប់ការ neuroscience ។

ចិត្តវិទ្យាគឺជាការសិក្សាអំពីចិត្ត និងអត្តចរិត របស់មនុស្ស វាជាការសិក្សានៃ ការអប់រំមួយ ឫការឆ្លើយតប និងវិទ្យាសាស្រ្តមួយ ដែលស្វែងយល់ ពីមនុស្សម្នាក់ រឺជាក្រុម ដោយការសំអាងលើ ការអប់រំទូទៅមួយ និងការស្រាវជ្រាវ ករណីមួយ ដែលជាក់លាក់ ។ ចិត្តវិទ្យាគឺជាការព្យាយាម ស្វែងយល់ច្បាប់នៃ មុខងារខួរក្បាល មនុស្សម្នាក់ ឫអត្តចរិតក្នុង សង្គមចិត្តវិទ្យាគឺមានដំណើរការ ដូចជា៖  ការស្គាល់ ឫ ការដឹង;  ការតាំងចិត្ត  ប្រុងស្មារតី; ការយកចិត្តទុកដាក់;  អាម្មរណ៍;  បញ្ញា  ទេពកោសល្យ;  បាតុភូតវិទ្យា ;ការដឹងហេតុផល ;មុខងាររបស់ខួរក្បាល; ចរិក ឫបុគ្គលិកលក្ខណះ; អាកប្បកិរិយាមិនដឹងខ្លួន។ តើអ្វីដែលល្អឥតខ្ចោះ នៅលើសកលលោកយើងនេះ? របស់ដែលល្អឥតខ្ចោះ លើសកលលោកគឺ ខួរក្បាលរបស់មនុស្ស ព្រោះខួរក្បាលរបស់មនុស្ស អាចដឹងថាខ្លួនកំពុងឋិតនៅទីណា និងកំពុងរស់នៅក្នុងសកលលោក។ខួរក្បាលគឺ ជាឥទ្ធិពលមួយ ដែលអនុញ្ញាតិអោយយើងគិត សម្រេចចិត្ត  ទទួលអារម្មណ៍អ្វីមួយ  ស្គាល់ខ្លួនឯងជានរណា និងការកំណត់សម្គាល់អ្វីមួយ។ នៅក្នុងចិត្តវិទ្យា Subconscious គឺជាផ្នែកមួយនៃស្មារតី ដែលមិនមែន ជាការដឹងនា ពេលបច្ចុប្បន្ននោះទេ។

តែវាជាអ្វីដែលយើងធ្លាប់ បានជួបក្នុងអតីតកាល ដោយយើងមិនបានចងចាំ នូវសកម្មភាពនោះទាំងអស់នោះទេ ដោយយើងចងចាំ មានភាពស្រពិចស្រពិល ប៉ុន្តែសកម្មភាពទាំងអស់នោះគឺស្ថិតនៅក្នុងខួរក្បាល់របស់យើង ។ពាក្យ Subconscious គឺចេញមកពីភាសាអាឡឺម៉ង់ Franchsubconcient ពាក្យនេះត្រូវបានបង្កើតឡើង ដោយលោក Pierre Janet (1859-1947) ដែលជាអ្នកពន្យល់ហេតុផល ស្រទាប់មុខងារនៃសម្បជញ្ញៈ ដែលជាការដឹងដ៏មានឥទ្ធិពល មួយដែលគាត់បានហៅថា សតិសម្បជញ្ញៈ។ ចំណែកលោក កាល ចុង បាននិយាយថា សម្បជញ្ញៈគឺមានដែនកំណត់ ហើយវាគឺជាឃ្លាំងនៃចំនេះដឹង ហើយក៏ជាបទពិសោធន៍ដែលយើងធ្លាប់បានធ្វើ។នៅពេលដែលយើង បានជួបព្រឹត្តិការណ៍ ស្រដៀងគ្នា រឺមាននរណាម្នាក់រំលឹក ឫក៏សួរយើង នូវអ្វីដែលយើងធ្លាប់បានធ្វើ នោះខួរក្បាលរបស់យើង និងស្វែងរកសកម្មភាពនោះ នៅក្នុងខួរក្បាល់ ហើយប្រាប់មកខ្លួនយើងថា យើងធ្លាប់បានធ្វើសកម្មភាពបែបនេះ តែការចងចាំនោះមិនបានទាំងស្រុងនោះទេ។ ឧទាហរណ៍៖ កាលខ្ញុំនៅក្មេងខ្ញុំចូលចិត្ត បង្ហោះខ្លែង ហើយតែងតែត្រូវ ម៉ាក់របស់ខ្ញុំស្ដីអោយ ដោយសារតែខ្ញុំចូលចិត្តបង្ហោះ នៅពេលថ្ងៃត្រង់ ហើយនៅពេលដែលខ្ញុំអង្គុយ និយាយលេងជាមួយមិត្តភក្កិ អំពីរឿងដែលទាក់ទងជាមួយខ្លែង នោះខ្ញុំក៏នឹកឃើញនូវទិដ្ឋភាព ដែលខ្ញុំបានធ្លាប់បាន ធ្វើនៅពេលកន្លងទៅ ដោយខួរក្បាលរបស់ខ្ញុំ បានប្រាប់ថា សកម្មភាពនេះ ខ្ញុំធ្លាប់បានធ្វើ។

Read More

ការសិក្សាអំពីពន្ធុវិទ្យា(តំណពូជ)

ពន្ធុវិទ្យាគឺជាការសិក្សាអំពីសែន និងដំណើរនៃការផ្លាស់ប្តូររបស់ពូជក្នុងជីវិតរស់នៅ។វាជាទូទៅគឺជាការពិចារណានៃការស្រាវជ្រាវជីវវិទ្យា ប៉ន្តែវាត្រូវកាត់ផ្ដាច់ជារឿយៗដោយការវិវត្តន៍នៃការរស់នៅ និងការតភ្ជាប់ដ៏រឹងមាំជាមួយការសិក្សាប្រព័ន្ធព័ត៌មានជាច្រើន។

         លោក Mendel ដែលជាអ្នកវិទ្យាសាស្រ្តចុងសតវត្សទី១៩ បានសិក្សានូវ ”ដំណើរនៃការបន្តគ្នា” លក្ខណៈរបស់ឪពុកម្ដាយបញ្ជូនទៅកាន់កូន។

ឧទាហរណ៍៖ ខេន មានសម្បុរខ្មៅ តែឪពុកម្ដាយរបស់គេវិញមានសម្បុរស នេះដោយសារតែតំណពូជក្នុងគ្រួសាររបស់គេ ព្រោះវាអាចជាដំណើរនៃការបន្តមកពីជីដូនជីតារបស់គេដែលមានការវិវត្ត ដោយនៅជំនាន់ឪពុកម្ដាយរបស់គេគ្មានការប្រែប្រួល តែដល់ជំនាន់ខេន តំណពូជនេះក៏វិវត្តន៍មកលើ ខេន ដែលធ្វើអោយគេមានសម្បុរខ្មៅខុសពីគេ។
DNA គឺជាម៉ូលេគុលមួយដែលសំគាល់នូវពូជពង្សក្នុងរចនាសម្ព័ន្ធមួយដែលបានប្រើប្រាស់ក្នុងការអភិវឌ្ឍ និងមានមុខងារសម្រាប់សម្គាល់នូវអ្វីដែលមានជីវិត ព្រមទាំងវីរុសមួយចំនួនផងដែរ។ការវិវត្តន៍នៃតំនពូជគឺការផ្លាស់ប្ដូរមួយក្នុង DNA ដោយសារកត្តាជាច្រើននៅខាងក្នុងមានការផ្លាស់ប្តូរ។
ពន្ធុវិទ្យាអាចជួយយើងអោយ កំណត់នូវជំងឺក្នុងគ្រួសាររបស់យើងដឹងថានរណាជាសាច់ញាតិរបស់យើងសម្គាល់អត្តសញ្ញាណរបស់ភេទដឹងពីកំណើតដូនតារបស់យើង។

​ហ្សែ​ន DNA គឺជាការសាកល្បង​ តេសមើល​ នូវតំណពូជរបស់មនុស្ស ​ដើម្បី​អោយដឹងថា រវាងមនុស្សពីរនាក់​ ឳពុកនឹងកូន  ​តើមានការ​ទាក់ទង​នឹង​ក្នារវាង ឈាមរបស់ឳពុក នឹងឈាមរបស់កូន ​​ដើម្បីកំណត់​ថា​តើ​គាត់​ ឬ​នាង​មាន​ហ្សែ​ន​ណាមួយ ​នៃ​សារពាង្គកាយរបស់ពួកគាត់។ ​ហ្សែន វាអាច​ជួយ​អោយយើងដឹងថា មនុស្សទាំងអស់មានការទាក់ទងគ្នា ​​ដើម្បី​ គ្រប់គ្រង​បញ្ហា​នា​ពេល​អនាគត​សក្តា​នុ​ពល​នៅ​ក្នុង​ជីវិត​របស់​មនុស្សទាំងអស់។​ ក្រុម ​អ្នក​ស្រាវ​ជ្រាវ​មួយ​ចំនួន​​បាន​បង្ហាញថា ហ្សែន​ជា​ការ​ទាកទងគ្នាទូលំទូលាយ​នៃ​ ប្រជាជន​ដើម្បី​ស្វែង​រក​សក្តា​នុ​ពល ​សម្រាប់​បញ្ហា​ហ្សែ​ន​នៅ​ក្នុង​ ខ្លួនរបស់​មនុស្ស។ ហ្សែន​ ជាគ្រឿងឬលក្ខណៈបុគ្គល នៃតំណពូជ​ យកព័ត៌មានហ្សែនពីមួយជំនាន់​នៃ កោសិកាទៅក្រោយនិងពីមួយជំនាន់នៃសារពាង្គកាយបន្ទាប់។ ពត៌មានហ្សែនផ្តល់នូវកូដសំរាប់អំប្រ៊ីយ៉ុង, គភ៌កុមារភាពនិងកំណើនមនុស្សពេញវ័យនិងការអភិវឌ្ឍនិងជួយបរិស្ថានខាងក្នុងរបស់យើងនៅតែមានស្ថិរភាពនិងថេរទោះបីជាស្ថិតនៅក្រោមការផ្លាស់ប្តូរលក្ខខណ្ឌរួមទាំងការផ្លាស់ប្តូររបបអាហារ។ មនុស្សមានប្រហែល 20.000 នាក់ - 25,000 បានផ្ទុក ហ្សែនដូចគ្នា។

យើងម្នាក់ៗមានប្រមាណសំណុំដូចគ្នានេះនៃហ្សែនទេប៉ុន្តែយើងរាល់គ្នាក៏មានកំណែខុសគ្នាបន្តិចនៃហ្សែនទាំងនោះហើយសូម្បីតែច្បាប់ចម្លងឬច្រើនតិចនៃហ្សែនមួយចំនួនដែលមានលក្ខណៈពិសេស​ ដែលជាសញ្ញាឬ ហេតុឬ ចរិក របស់បុគ្គលនីមួយៗ។ ហ្សែន ដែលត្រូវបានធ្វើឡើងនៃ DNA (អាស៊ីតស្ទះ) ដែលជាម៉ូលេគុលព័ត៌មានជាសកលសម្រាប់ជីវិតទាំងអស់នៅលើផែនដី។​ DNA ត្រូវបានខ្ចប់នៅក្នុងរចនាសម្ព័ន្ធបានហៅក្រូម៉ូសូមដែលរស់នៅក្នុងស្នូលនៃកោសិការបស់យើង។ ប្រភេទសត្វឬមនុស្ស នីមួយៗ មានចំនួនក្រូម៉ូសូមលក្ខណៈ និងមានមនុស្សភាគច្រើនមានក្រូម៉ូសូម នៅក្នុងស្នូល 46 នៃកោសិកាគ្នា។ ដូចជាជាមួយនឹងហ្សែនរបស់យើង យើងបានទទួលក្រូម៉ូសូមរបស់យើងនៅក្នុងគូមួយនៃគូគ្នាពីឪពុកម្ដាយនីមួយ។ មនុស្សជាធម្មតាមានក្រូម៉ូសូម 23 គូដែលត្រូវបានដាក់លេខយោងទៅតាមទំហំនិងរូបរាងរបស់ពួកគេ។ ជីវកំណត់ថាជា autosomes គូ 1-22 និងគូទី 23ដែលជាការ - x និង y - ដូចជាក្រូម៉ូសូមការរួមភេទនោះទេពីព្រោះពួកគេបានកំណត់ពីការរួមភេទរបស់បុគ្គលនោះ។ ហ្សែនដែលមានទីតាំងនៅលើក្រូម៉ូសូមមួយដែលបានកាន់កាប់ត្រូវបានគេស្គាល់ថាជាទីតាំងរបស់ខ្លួន (ពហុវចនៈ = loci) ។

Read More